Kodeks rodzica


  1. Wynik nie jest najważniejszy, ale nie nieważny. Nie pytaj dziecka, które miejsce zajęło, ale jakie ma samopoczucie i jak ocenia swoje występy. Powtarzaj mu zasadę „2xM” – Możesz wygrać, ale nie Musisz. Motywuj go do dalszych treningów oraz daj mu odczuć, że podzielasz jego pasje.
  2. Wspieraj dziecko, kiedy nie ma sukcesów. Niezależnie czy wygrywa czy przegrywa wspieraj swoje dziecko zawsze tak samo. Porażki są bardzo ważnym elementem procesu szkolenia, uczą szacunku do innych, pokory i skromności. Traktuj je jako element nieodzowny w kształtowaniu sportowca.
  3. Nie wyolbrzymiaj zbytnio sukcesów swojego dziecka. Trzeba się z nich cieszyć, ale nie podkreślaj, że są najważniejsze.
  4. Nie stresuj dziecka swoją nieustanną obecnością na obiektach sportowych. Ciągłe kontrolowanie swojej pociechy, a w szczególności na zajęciach nie jest wskazane.
  5. Drużyna ma tylko jednego trenera, który za nią odpowiada. Nie wywieraj na trenerze nacisku, próbując wprowadzić swoje wizje przyszłej kariery sportowej swojej pociechy. DZIECKU WYSTARCZY TYLKO JEDEN TRENER.
  6. Nie krytykuj, przynajmniej przy dziecku, decyzji trenera, nie podważaj jego autorytetu, nie ingeruj w plany i strategię trenerskie. Każdy trener wie, co dla Twojego dziecka jest najlepsze i właściwe. Pamiętaj, że dziecko w domu a w grupie, to dwie inne osoby.
  7. Bądź rodzicem i zarazem kibicem z dobrym humorem. Jeżeli jesteś na zawodach lub zajęciach treningowych pokazuj dziecku pogodną twarz. Nie daj po sobie poznać, że się denerwujesz i nie pokazuj negatywnych emocji. Nie podpowiadaj i nie instruuj, nie sędziuj i nie osądzaj.
  8. Bądź prawdziwym kibicem – na dobre i na złe, fanem wspierającym całą drużynę i swoje dziecko.
  9. Nigdy nie porównuj osiągnięć swoje dziecka do innych kolegów. Nie wzbudzaj w dziecku poczucia zazdrości i zawiści.
  10. Zawsze podkreślaj zasadę FAIR PLAY.
  11. Nie realizuj własnych, niespełnionych ambicji kosztem swojego dziecka, aby sport nie był czymś, czego chcą tylko rodzice. Daj możliwość dziecku zrozumieć wartość systematycznej pracy nad samodoskonaleniem i daj szansę realizowania się przez sport.
  12. Zawsze możesz doradzić, ale nigdy nie naciskaj. Twoje dziecko ma prawo trenować, ale zawsze ma prawo zrezygnować ze sportu wyczynowego. To ma być jego suwerenna decyzja.
  13. Zawsze możesz poprosić trenera o rozmowę 15 minut przed lub po zajęciach, jeśli masz wątpliwości dotyczących sfery wychowawczej czy osobowej dziecka. Nie podejmuj rozmów na tematy czysto sportowe (np. dlaczego to dziecko, a nie inne gra, a dlaczego na obronie, a nie a ataku itp.). Trener wie co robi i to jest jego zakres działania.
  14. Uczmy dzieci samodzielności, punktualności i odpowiedzialności. Nie uzależniaj dziecka od siebie, pozostaw mu miejsce na samodzielność. Dotyczy to zarówno podejmowania decyzji, jak i np. pakowania plecaka na trening, czy noszenia torby, a nawet wiązania butów.