Kodeks rodzica
- Wynik nie jest najważniejszy, ale nie nieważny. Nie pytaj dziecka, które miejsce zajęło, ale jakie ma samopoczucie i jak ocenia swoje występy. Powtarzaj mu zasadę „2xM” – Możesz wygrać, ale nie Musisz. Motywuj go do dalszych treningów oraz daj mu odczuć, że podzielasz jego pasje.
- Wspieraj dziecko, kiedy nie ma sukcesów. Niezależnie czy wygrywa czy przegrywa wspieraj swoje dziecko zawsze tak samo. Porażki są bardzo ważnym elementem procesu szkolenia, uczą szacunku do innych, pokory i skromności. Traktuj je jako element nieodzowny w kształtowaniu sportowca.
- Nie wyolbrzymiaj zbytnio sukcesów swojego dziecka. Trzeba się z nich cieszyć, ale nie podkreślaj, że są najważniejsze.
- Nie stresuj dziecka swoją nieustanną obecnością na obiektach sportowych. Ciągłe kontrolowanie swojej pociechy, a w szczególności na zajęciach nie jest wskazane.
- Drużyna ma tylko jednego trenera, który za nią odpowiada. Nie wywieraj na trenerze nacisku, próbując wprowadzić swoje wizje przyszłej kariery sportowej swojej pociechy. DZIECKU WYSTARCZY TYLKO JEDEN TRENER.
- Nie krytykuj, przynajmniej przy dziecku, decyzji trenera, nie podważaj jego autorytetu, nie ingeruj w plany i strategię trenerskie. Każdy trener wie, co dla Twojego dziecka jest najlepsze i właściwe. Pamiętaj, że dziecko w domu a w grupie, to dwie inne osoby.
- Bądź rodzicem i zarazem kibicem z dobrym humorem. Jeżeli jesteś na zawodach lub zajęciach treningowych pokazuj dziecku pogodną twarz. Nie daj po sobie poznać, że się denerwujesz i nie pokazuj negatywnych emocji. Nie podpowiadaj i nie instruuj, nie sędziuj i nie osądzaj.
- Bądź prawdziwym kibicem – na dobre i na złe, fanem wspierającym całą drużynę i swoje dziecko.
- Nigdy nie porównuj osiągnięć swoje dziecka do innych kolegów. Nie wzbudzaj w dziecku poczucia zazdrości i zawiści.
- Zawsze podkreślaj zasadę FAIR PLAY.
- Nie realizuj własnych, niespełnionych ambicji kosztem swojego dziecka, aby sport nie był czymś, czego chcą tylko rodzice. Daj możliwość dziecku zrozumieć wartość systematycznej pracy nad samodoskonaleniem i daj szansę realizowania się przez sport.
- Zawsze możesz doradzić, ale nigdy nie naciskaj. Twoje dziecko ma prawo trenować, ale zawsze ma prawo zrezygnować ze sportu wyczynowego. To ma być jego suwerenna decyzja.
- Zawsze możesz poprosić trenera o rozmowę 15 minut przed lub po zajęciach, jeśli masz wątpliwości dotyczących sfery wychowawczej czy osobowej dziecka. Nie podejmuj rozmów na tematy czysto sportowe (np. dlaczego to dziecko, a nie inne gra, a dlaczego na obronie, a nie a ataku itp.). Trener wie co robi i to jest jego zakres działania.
- Uczmy dzieci samodzielności, punktualności i odpowiedzialności. Nie uzależniaj dziecka od siebie, pozostaw mu miejsce na samodzielność. Dotyczy to zarówno podejmowania decyzji, jak i np. pakowania plecaka na trening, czy noszenia torby, a nawet wiązania butów.